ذهن

ذهن در بستر شناخت و آگاهی های آدمی جاری است و حاصل فعل و انفعالات آن اندیشیدن است. پس می توان مکان آن را در مغز متصور شد. ذهن و فرایندهای ذهنی را، تنها از راه مشاهده اعمال و کنش های آدمی می توان رصد کرد و اعمال آدمی هم زاییده تفکر، درک و اراده اوست.

حتی کسی که به طور تصادفی فرد نا آشنایی را ملاقات می کند، در ذهنش استنتاج هایی در ارتباط با حالت های ذهنی فرد نا آشنا شکل می گیرد. این فورا تجزیه و تحلیل های روزمره اساس وجود ذهن است. توانایی ما در فهم ذهن خود و دیگران، اساس انسان بودن است. یکی از ویژگی های اساسی شناخت ذهن این است که امکان تغییر رفتار دیگران را به ما می آموزد. این عمل مهم از طریق تغییر باور و امیال که شالودە حالت های ذهنی هستند، امکان پذیر است. اولین تغییرات قابل مشاهده در زمینه رشد ذهن در حدود چهارسالگی اتفاق می افتد.

یکی از مشکالت انسان در عصر حاضر، استفادە نادرست از ذهن و گسترش نامناسب کاربرد آن در حوزه های دیگر آگاهی می باشد. به تعبیری امروزه مسئله ذهن نیست بلکه نوع برخورد با ذهن است؛ چرا که به دلیل استفاده نکردن از حوزه های دیگر آگاهی چون تخیل، رویابینی، حس و شهود تعادل آگاهی انسان بر هم خورده است.

[/tie_full_img]

تداعی به معنای یادآوری، همخوانی و همبستگی است که حاضر به ساخت آموخت ها و رویدادهای گذشته در ذهن می باشد که در درجۀ ارتباط است. همچنین روش نخست با حواس آدمی در هم خوانی اندیشه ها در ایجاد صورت های ذهنی و یادآوری اثر فراوان دارد.

جهت خرید شماره ذهن مجله روانشناسی بهروان اینجا کلیک کنید.