مجله شماره چهارم: عشق
واژه عشق از ریشه هندواروپایی «ais» به معنی خواستن، میل داشتن و جستن، وام گرفته‌شده است. دیدگاه دیگر پژوهشگران در این مورد این است که این واژه از لغت «iska» در زبان اوستایی به معنای خواهش، خواستن و گرایش، گرفته‌شده است. حال خوب است دیدگاه چندخطی برخی از بزرگان روانشناسی را درباره عشق بخوانیم:
«اروین یالوم» روان درمانگر وجودی، عشق را نوعی از خود بی‌خودی وسواس گونه و ذهنیتی افسون‌شده می‌داند که تمام زندگی فرد را فرامی‌گیرد. ازنظر وی هیچ رابطه‌ای قادر به از میان بردن تنهایی نیست. هریک از ما در هستی تنهاییم ولی می‌توانیم در تنهایی یکدیگر شریک باشیم، همان‌طور که عشق درد تنهایی را جبران می‌کند.
«ویکتور فرانکل»، معنا درمانگر، معتقد است که عشق تنها شیوه‌ای است که به‌واسطه آن انسان می‌تواند به اعماق وجود دیگری سفرکرده و از خود فراتر رود. به اعتقاد وی یکی از راه‌های معنا بخشیدن به زندگی، کشف و درک فردی دیگر از راه عشق است.
«آبراهام مزلو» به عنوان یک نظریه‌پرداز انسان‌گرا، عشق را خارج از دو حالت نمی‌بیند: یا خودخواهانه که به دنبال ارضا نیازهاست یا عشق وجودی که در آن فرد میل به سخاوت، بخشش و خشنود کردن دیگران دارد.
سخن سردبیر
اول، کاغذ است.
احتمالا جای تعجب باشد که نگرانی در باب بقای مجلات به یک پویش تبدیل شود. اما لازم است در همین ابتدای امر نگرانی خودم را که دیگر به یک اضطراب فراگیر بدل شده است، ابراز دارم. ما که تازه از راه رسیده ایم هر دم با یک چاله جدید برای انتشار روبه رو می شویم . آن قدیمی ترها که هر ماه خبر می رسد یکی شان متأسفانه زمین خورده است. تفاوت ما با آنها احتمالا نگرش مان است . از آن جهت که ما مثلا نگاه روان شناسی داریم، به این سادگی ها شانه خالی نمی کنیم و آن قدر جملات قلابی و زرد روان شناسی بلد هستیم که به خودمان امیدواری بدهیم تا مجله مان سرپا بماند و به این راحتی ها پا پس نکشیم. اما داستان به این راحتی نیست. در روان شناسی ، شخصی به نام «آبراهام مزلو»در نظریه اش بحث هرم نیازها را برای انسان مطرح کرد.
این نظریه که مقبولیت فراوان دارد عقیده دارد ارضای هر نیاز در هر طبقه نیاز سطح بعدی را ممکن می سازد.همین مسئله در باب مجلات نیز قابل بررسی است.تمام این نوشته ها دال بر اهمیت کاغذ بود. اگر نیاز اولیه یک مجله که همانا کاغذ هست مرتفع نشود ما هیچ وقت نمی توانیم دیده بشویم، مخاطب جمع کنیم، خدا را چه دیده اید.درآمد داشته باشیم و منظم و مرتب انتشار بیابیم.
پس قبل از هر چیز ما با حربه های روان شناسانه شماره جدیدمان را هم روانه بازار کرده ایم، آن هم با موضوعیت «عشق». سراغ موضوعی رفته ایم که تعریف آن چنان مشخصی ندارد و تلاش کرده ایم به این مقوله نگاهی متفاوت بیندازیم. اما لازم است بگویم «عشق» تنها به روابط عاطفی و عاشقانه دو نفر مربوط نمی شود. عشق می تواند مجموعه ای آدم پای کار باشد که با ایده های نو، حرف های تازه و پر دغدغه و بی گمان بی منت و بی مزد دور هم جمع شده اند و بی هیچ درآمدی تلاش کرده اند مجله روان شناختی ای به زعم خودشان درست درمان در بیاورند. عشق می تواند همین باشد. روان شناسی شاید نتواند پس از حدودا ۱۵۰ سال از عمرش تعریف مشخصی از عشق ارائه کند اما توانسته به ما بفهماند آدمی می تواند به موضوعات خاص علاقه بسیار پیدا کند. یکی اش همین ما که عاشقانه دلمان می خواهد «بهروان» را به شماره های دورقمی و سه رقمی برسانیم.
دوم، آنچه در این شماره می خوانید.
شماره حاضر چند ویژگی خاص برای مان دارد. عشق از منظر رویکردهای مختلف روان شناسی ، نگاه فرگشتی(تکاملی) به آن، بررسی آن در موسیقی پاپ فارسی، اثر بخشی اش در دنیای سیاست، نگاه کودکان به آن، نگاهی به جایگاه پادکست ها و تحلیل محتوایی پادکست دیالوگ باکس، روایتی مربوط به مقوله عشق در بستر شغل ، پژوهشی جامانده از موضوع عشق در مکتوبات فارسی، آیا یک قهرمان ورزشی می تواند عاشق باشد؟ تبیین موضوع عشق در داستان و شعر فارسی، نگاهی نو به فیلم و سه گانه «ریچارد لینکلیتر»، رابطه عشق و مغز، مصاحبه با «ژان فرانسوآ دورتیه» و نگاهی طنز آمیز به مقوله عشق ، ۱۴ بخش این شماره را تشکیل میدهند. بین رشته ای بودن بهروان به این معنی است که تلاش دارد عشق، نقطه اتصال و پیوند روان شناسی با بخش ها و حوزه های مختلف باشد. از قضا تلاش کرده ایم حتی در مصاحبه مان نیز این خصصیه و نگاه حفظ شود. ما از شما خواننده گرامی یک درخواست داریم، بهروان را بخوانید و به دیگران معرفی اش کنید. بهروان در تلاش برای تولید محتوای خلاقانه و دست اول هست.
سوم، در باب پشت جلد.
پشت جلد این شماره مان را دیده اید؟ با صبوری و تأمل بیش تر نگاهی دوباره به آن بیندازید . آن تصویر مربوط به یک مطالعه پژوهشی در شبکه های اجتماعی توسط تیم تحقیقات« dtscientist» با همکاری و مشارکت ماهنامه روان شناختی بهروان در باب موضوع عشق انجام گرفته است. این مطالعه با مدل پژوهشی «هم رخدادی واژگان» توجه مردم را در شبکه های اجتماعی نسبت به مقوله عشق تحلیل و واکاوی کرده و به برخی نتایج جالب توجه دست یافته است. در واقع داده های استخراج شده نشان می دهد در شبکه های اجتماعی چه کلمات و موضوعاتی بیشترین ارتباط را به مؤلفه «عشق» پیدا می کنند.کلمات مربوط به عشق در تصویر پشت جلد و موضوعات مربوط به عشق با درصد فراوانیهای اخذ شده در جدول زیر آمده :
درباره مجله بهروان
مجله بهروان، مجله‌ای بین رشته است که با نوآوری خود بین رشته روانشناسی و سایر حوزه ها اعم از هنر، ورزش، ادبیات، جامعه شناسی، سیاست و … پیوند بر قرار کرده است. مجله بهروان در هر شماره ای به یک موضوع مشخص، در بخش های متفاوت می پردازد و به آن موضوعات با عینک روانشناسی می نگرد. مجله بهروان زمانی متولد شد که خواندن مجله به دست فراموشی سپرده شده بود. مجله بهروان ما برای اینکه خودش را به اطرافیان اش نشان دهد، نیازمند ذهن باز اطرافیان برای باور کردنش بود. خدا را شاکریم که اطرافیان اش باهوش بودند و مجله بهروان را باور کردند. روزگار گذشت و ما شاهد رشد مجله بهروان مان بودیم که ناگاه نگران شدیم که مبادا مجله بهروان با در انزوا رفتن و سکوت کردنش دچار اتیسم شده باشد. بررسی کردیم و خیالمان راحت شد که مجله بهروان ما اتیسم ندارد و شاد شدیم. آنقدر شاد شدیم که تصمیم گرفتیم شادی‌مان را با مردم به اشتراک بگذاریم. روزها سپری شدند و مجله بهروان ما بزرگ و بزرگ‌تر شد. آنقدر بزرگ شد که عشق ورزیدن را آموخت و عاشق شد، عاشق یادگیری. او آنقدر عاشق بود که تصمیم گرفت به خاطر عشق اش به مدرسه برود و خودش را بسازد. مجله بهروان ما یک سری به مدرسه زد، درس خواند و چون باهوش بود خیلی سریع مدرسه‌اش را تمام کرد و وارد دانشگاه شد. وارد دانشگاه شد تا شاید بتواند آینده‌اش را بسازد. آینده‌ای درخشان که قرار است سرشار از تغییرات شگرفی برایش باشد. امیدواریم مجله بهروان ما بتواند با تغییرات مسیر زندگی‌اش سازگاری کند و به تغییرات مثبت زندگی اش متعهد باشد. به امید اینکه مجله بهروان ما بتواند روزگار خوشی را برای خود و خوانندگان اش بسازد.