هنر چيست؟
با یاری از زيبای حقيقى خواستگاه اصلی اين بخش معرفى هنر درمانى و زير شاخه هاى آن به عنوان شاخه اى از علم روانکاوی در تسهيل و درمان بسياری از اختلالات روانشناختی در كودكان و بزرگسالان است. به همين منظور ابتدا به معرفى و چيستى هنر خواهيم پرداخت.
هنر در صورت امروزى بيان هر آرمانى است كه هنرمند توانسته باشد آن را به صورت تجسمى تحقق بخشد.
هنر در نزد هنرمند تصويرى آرمانى از طبيعت محسوب مى شود كه عبارت است از سنخ هاى كامل و وجهه اى از طبيعت يا شكل و تناسب يك انسان در قالبى هنرمندانه. در واقع چيزى به نام هنر مطلق وجود ندارد و تنها اين هنرمندان اند كه وجود دارند.
از طرفى هنر راهى براى شناخت خود و نهايتاً خالق خود مى باشد كه عنصر اوليه خود را وام دار طبيعت بوده و آنچه را كه به مخاطب تحويل مى دهد، ديگر ماده اوليه نيست بلكه چيستی و جاودانگى هنر است.
هنر براى انتقال اثر خود از حواس مخاطب بهره مى گيرد. لذا با بررسى هر يك از عناصر آثار هنرى، مى توان به انديشه و احساسات هنرمند دست يافت.
به طور كلى زيبايى آن چيزى است كه لذت بخش است و از وحدت روابط صورى بر مى خيزد. اين در حالى است كه تشخيص زيبايى نيز لذت بخش است اما بيشتر اشتباهات در رابطه با هنر از آنجايى است كه به كارگيرى دو واژه هنر و زيبايى را معادل يكديگر قرار داده و فرض را بر آن مى گيريم كه هر آنچه زيباست هنر است و يا هنر زيباست. آنچه زيبا نيست هنر نيست و زشتى نفى هنر است.
در پاسخ به اين سئوال بايد گفت كه گاهى احساس هايى مانند خوردن، بوييدن، لامسه و … نيز لذت بخشند ولى آيا هنرمندانه‌اند؟
حقيقت اين است كه معنا و اهميت تاريخی تصور زيبايى، محدود اصالت هنر نامحدود است.
اگر براى قضاوت يك اثر هنرى تنها بر وجهه زيبايى آن متمركز شويم، آنگاه در ارتباط با آثار هنرى كم جاذبه تر، درك مناسبى از آن نخواهيم داشت. زيبايى يك اثر به موضوع آن بستگى ندارد. بلكه تكنيك هاى مختلف از درك اثر، اطلاعاتى فراتر از يك اثر هنرى به مخاطب خواهد داد كه بر شماردن آن خالى از لطف نيست.
به مثال زير توجه كنيد:
دو پرتره كه زيبايى كه در اثر پيترروبنيس مشاهده مى شود در پرتره دوم كه اثر آلبرشت دورر است، مشاهده نمى شود.
در مثال اول رنگ و لعاب پرتره كودك به كار زيبايى را القاء كرده است. همچنين ناخود آگاه مخاطب در قضاوت دو اثر مداخله فراوان دارد. به عنوان مثال اثر اول طرحى از جوانى و شادابى و اثر دوم كهنگى و فرسودگى را به ذهن مخاطب القاء مى كند كه در قضاوت اثر تاثير گذار است.
در پايان اين بخش بايستى خاطر نشان كرد كه مسير كنونى هنر از آغاز زندگى بشر تعيين شده است و اثر هنري يك رويداد تاريخى محسوب مى شود. هر لحظه همراه با زايش يك اثر هنرى (اثرى واقعا جديد) مسئله هنر در ميان هنرمندان و دنياى هنر دستخوش تغيير خواهد شد.
خواستگاه هنر چيست؟
سرچشمه هنر ناخودآگاه است كه به صورتى قابل پذيرش در اثر هنرى به ظهور مى رسد. در حقيقت اين ناخود آگاه هنرمند است كه با اتصال به ناخود آگاه مخاطب در اثر هنرى، دركى از سيماى هنر را بوجود آورده و مخاطب را قادر به لمس تجربه هنرمند مى نمايد. آشكار شدن كاركرد ناخود آگاه در هنر، كليد راهيابى به لايه هاى زيرين ناهوشيار در هنرمند می‌باشد.
منبع:
تاريخ هنر تاليف: ارنست گامبريچ ترجمه: على رامين
جهت تهیه آرشیو بهروان برای کلکسیونرها اینجا کلیک کنید.
