هزار کاکلی شاد، هزار قناری خاموش
صحبت از سه گانه «پیش از…» از پیش برایم دشوار بود. از همان موقع که قرار شد درباره اش بنویسم و کلماتش را انتخاب کنم. عماد گفت بیست و سه روز شده. بیست و سه روز لفتش دادم. تا همین الان، تا همین لحظه. می دانستم که در آغاز بین آن ها تنها کلمه بود. بین جسی و سلین. ولی کلمه آغاز من چه باشد؟ آن ها از قاب سینما عبور کرده اند و آمده اند وسط زندگی ام. مثل آن بازیگر رُز ارغوانی قاهره که پایش را گذاشت این طرف پرده سینما و وارد زندگی واقعی سیسیلیا شد و عاشقش کرد. آن ها در من هستند و با من بزرگ می شوند. کلمه مهم است.کلمه معشوق را زنده می کند. مثل جسی که با کلمات معشوقش را دوباره زنده کرد در آن بعد از ظهر پاریسی. کتاب فروشی شکسپیر و شرکاء یادت هست؟ موهایت را پشت گوشت حلقه کردی و لبخندی زدی. هر دو عاشق بودیم و «پیش از…»ها را چون آخرین نشانه از مذهبی شگفت لا به لای بوته خاطراتمان پنهان کرده بودیم! خاطراتی که پراکنده شدند. از وقتی کلمه را گم کردیم. حالا هر کلمه که انتخاب کنم برای نوشتن از آن فیلم، شعله ای است که موی معشوق را آتش می زند و احضارش می کند. همین چند خط را که شروع کردم به نوشتن، آن ها آن بیرونند. جسی و سلین. احضار شدند: در پذیرائی خانه ام نشسته اند و قهوه می نوشند و ترانه ی درست به موقع «نیناسیمون» را گوش می دهند:
نویسنده: : مهدی آبایی
ادامه مطلب را در بهروان شماره چهارم عشق بخوانید.
خرید از سایت: behravanmag.com
نسخه الکترونیکی: jaaardotcom
خرید حضوری: پیشخوان دکه ها و کیوسک های روزنامه فروشی و کتاب فروشی های نشر چشمه
