عشق، خواهرزاده‌ای است به نام زندگی
«عشق»، کلمه ای درآمیخته با همه‌چیز و هیچ‌چیز. هر کسی آن را به نسبت خود، یادآور یک چیز می داند. برای یکی دل‌شکستگی، برای یکی تجربه، برای کسی خاطره و برای دیگری خواهرزاده‌ای به نام زندگی … .
برای کسانی که بخت با آنها یار بوده و عشق را به معنای واقعی آن تجربه کرده اند، عشق و زندگی دو واژه توامان هستند.
شاید اگر با کسی که عشق را با دل‌شکستگی تداعی می کند گفت و گو کنیم و از او بپرسیم که چه پلی بین دو مفهوم عشق و زندگی می توان زد؟ نیشخندی تحویلمان دهد و بگوید: عشق و زندگی؟ حتما شوخی می کنید …
چه می شود که گاهی، یکی عشق و زندگی را با لبخندی دلنشین پاسخ می دهد و دیگری با یک نیشخند؟
چرا زندگی بدون عشق برای اولی بی معنا خواهد بود در حالی که دومی، زندگی تازه‌ای را بدون عشق آغاز کرده است.
وقتی فقط در گوشمان فرو می کنند که زندگی بدون عشق معنایی نخواهد داشت؛ بدون آنکه بدانیم زندگی واقعا چیست و عشق در معنای واقعی اش چگونه تعبیر می شود، نتیجه این خواهد بود که مدام دست و پا می زنیم تا عشق را در نبودن ها و نداشته هایمان بیابیم بلکه به اجبار عشق و زندگی دوباره کنار هم قرار گرفته باشند.
در این بین یادمان می رود کسانی هستند که حضورشان نه از روی اجبار سرنوشت بوده است و نه انکار آن بلکه به اختیار ما را پذیرفته اند.
هروقت چنین حضوری یادآورمان شد، باز هم عشق و زندگی واقعا توامان خواهند شد و زندگی بدون عشق، ناممکن …
از شما دعوت می‌کنیم به پادکستی از شماره چهارم مجله بهروان با عنوان «عشق، خواهرزاده‌ای است به نام زندگی» گوش بسپارید.
