سروتودیو

مهر 22, 1400

0 1,317

نام من عشق است

مهر 19, 1400

0 1,339

خانه‌ی دوست کجاست؟

مهر 12, 1400

0 1,399

بهروان خوانی

خرداد 31, 1400

2 3,231

همیشه شب‌ ها به آرزوهایت فکر کن

خرداد 30, 1400

0 3,258

چیستی و چرایی عشق

خرداد 30, 1400

0 2,426

قطعه ای از روندو موتزارت

درباره مجله بهروان

بهروان در زمانه ‌ای که خواندن مجله به ‌دست فراموشی سپرده شده است، تولد یافت. دو ماهنامه ‌ای روانشناختی با نگاهِ بین‌ رشته ‌ای که تلاش برای حرف‌ های تازه و نو داشته و دارد. بهروان در هر شماره به ‌یک موضوع می ‌پردازد و آن را در حوزه ‌های مختلف با عینک روانشناسانه می ‌نِگرد. بهروان تلاش دارد گاه با زبانِ روایت از نمونه ‌های قبلی روانشناسی خود فاصله گیرد و به ‌یک مفهوم جدید تلنگر بزند تا به مذاق مخاطب خوش بیاید و شاید به تأمل وا داردش. بهروان در دورانی که محتوای روانشناسی به‌ وفور، پراکنده و سطحی بود، مایه ‌ی روانشناختی و واقع ‌بینانه را که مطابق بر آموزه‌ های اصیل است، به مخاطب ارائه می‌ دهد. بهروان تلاش کرده دستِ نویسندگانش را برای فکرهای نو و حرف ‌های تازه باز بگذارد تا خلاقیت بیش از پیش در صفحه ‌ها و بخش‌ ها و شماره ‌های خود را نشان دهد. بهروان، هنوز چهار دست ‌و‌ پا راه می ‌رود. هنوز قوام نیافته و آروزهای بزرگ ‌تر در سر دارد. بهروان از سینما تا سیاست، از ورزش تا ادبیات، از فلسفه تا زیست ‌شناسی، از معماری تا علوم‌ شناختی و از زبان ‌شناسی تا اقتصاد در هر شماره حرف می ‌زند و می‌ کوشد حوزه‌ های گفته ‌شده را به روانشناسی پیوند بزند. یک پیوندِ معنادار، بین‌ رشته ‌ای و خدا را چه دیدیم شاید فرخنده.

تا به ‌حال بهروان در هشت شماره با موضوعات ذهن، هوش، اوتیسم، شادی، عشق، مدرسه، دانشگاه و آینده انتشار یافته است. بهروان را شاید بشود در این جمله از شعر نیما خلاصه کرد:

«آن گُل زودرس چو چشم گشود به لَبِ رودخانه تنها بود»