شماره دو: اوتیسم
208 نکته کوتاه درباره اوتیسم
نویسندگان جراحی در این شماره 208 نکته، یعنی هر آنچه که درباره اوتیسم لازم است شما بدانید را ترتیب داده اند. به نظر می آید شما پس از خواندن این بخش به طور کامل دستتان بیاید اوتیسم چیست!
208 نکته کوتاه درباره اوتیسم
- اوتیسم یک اختلال رشدی-عصبی زود آغاز است.
- اوتیسم به معنای درخود ماندگی است.
- درخود ماندگی زمینه ژنتیکی نیرومندی دارد.
- بیشتر کودکان اوتیسم در رشد زبان تأخیر دارند.
- علت ناتوانی های گفتاری کودک درخود مانده فقدان انگیزه و تمایل نیست.
- ناتوانی درگفتار یک جزء اصلی در کودکان درخود مانده به شمار می رود.
- اوتیسم، اختلال رشدی است که در 3 سال اول زندگی کودک ظاهر می شود.
- اوتیسم، بر رشد عادی مغز و تعاملات اجتماعی اثر می گذارد.
- اوتیسم، بر توانایی گفتاری و ارتباطی کودک تأثیر گذار است.
- تاکنون علت خاص و ویژه ای که عامل این اختلال باشد شناخته نشده.
- اوتیسم در پسران 3 تا 4 بار شایع تر از دختران است.
- اوتیسم، از قرن بیست به بعد مورد توجه قرار گرفت.
- در سال 1867، «هنری موزلی» نخستین روانپزشک بود که برای اولین بار به کودکان مبتلا به اختلالات شدید رشد توجه کرد.
- در سال 1911 برای اولین بار اصطلاح اوتیسم توسط «اوگن بلولر» مطرح شد.
- در سال 1938 «هانس آسپرگر» واژه اوتیسم را در فرهنگ آلمانی روانشناسی به کار برد.
- طی سال های 1940 تا 1960 جامعه پزشکی بر این تصور بود کودکان مبتلا به اوتیسم در واقع به نوعی اسکیزوفرنی دچارند.
- سال 1943 «مه لئو کانر» برای اولین بار مقاله ای در خصوص کودکان اوتیستیک منتشر کرد.
- تعریف اوتیسم با نوشتار «کانر» در سال 1943 شروع شد.
- توصیف کانر در سال 1943 اوتیسم را از اسکیزوفرنی کودکی جدا ساخت.
- سال 1960 اوتیسم به عنوان یک سندرم مشخص شناخته شد و از عقب ماندگی و اسکیزوفرنی متمایز گردید.
- کانر طی یک مشاهده نظام مند و دقیق به تعریف این اختلال کمک کرد.
- این کودکان از ناتوانی در ایجاد و گسترش رابطه با دیگر افراد رنج می برند.
- تأخیر در فراگیری سخن گفتن دارند.
- گاهاً تأخیر در رشد زبان از ویژگی های اصلی آن ها به شمار می رود.
- تأخیر در پژواک گویی از ویژگی آن ها در مقوله رشد زبان به حساب می آید.
- استفاده واژگون از ضمایر از ویژگی های بارز کودکان درخود مانده به شمار می رود.
- کودکان درخود مانده رفتارها و فعالیت های قالبی و تکراری دارند.
- پافشاری آزارنده در انجام کارها و امور یکنواخت در کارهای روزمره از خود نشان می دهند.
- فقدان تخیل و تصویرسازی دارند.
- حافظه طوطی وار خوب و ظاهر جسمانی طبیعی دارند.
- رفتارها و ویژگی های غیرطبیعی آن ها از زمان نوزادی آشکار می شود.
- «بلولر» برای توصیف اختلال اوتیسم، از اصطلاح کناره گیری فعالانه از واقعیت به سمت دنیای خیال که در بیماران اسکیزوفرنی وجود داشت، استفاده کرد.
- بسیاری از متخصصان اوتیسم می گویند که بیماری های عفونی مغزی در سال های اولیۀ عمر کودک عوارضی شبیه به اوتیسم ایجاد می کند.
- درمان مشخص برای این اختلال وجود ندارد؛ تنها اقدام موجود، تلاش جهت سازگاری شخصی فرد با محیط است.
- اقداماتی چون برنامه های آموزشی به والدین برای توجیه آن ها در ارتباط با بهبودی های حداقلی این اختلال تأثیر گذار و چشمگیر است.
- دامنۀ هوشی کودکان اوتیسم از بسیار باهوش تا عقب مانده متغیر است که حدود 17% آن ها را طیف بسیار باهوش و مابقی دارای بهره هوشی کمتر از 70 هستند.
- این کودکان رفتار خود آسیب زا دارند.
- ترس های غیر منطقی از اشیاء و افراد از خود نشان داده و دچار عاطفه نا متناسب هستند.
- دستگاه فعال کننده شبکه (ریتکولار) به طور مزمن در کودکان درخود مانده کم تحریک است و در قبال پاسخ به محیط درمانده است.
- دستگاه لیمبیک آن ها که مسئول هیجان، انگیزه و تقویت است، ناکارا و مختل است.
- بر اساس DSM5 نقص مداوم در ارتباطات و تعاملات اجتماعی در زمینه های گوناگون دارند.
- بر اساس DSM5 الگوهای رفتاری، علایق و فعالیت های تکراری و محدود دارند.
- بر اساس DSM5 نشانه ها باید در دوره رشد اولیه مشاهده شود.
- بر اساس DSM5 نشانه ها ازنظر بالینی باعث بروز اختلال در عملکرد های اجتماعی، شغلی و دیگر زمینه ها می شود.
- بر اساس DSM5 این اختلال به واسطه معلولیت ذهنی یا تأخیر در رشد (اختلال رشدی-هوشی) مطرح نمی شود.
- پنجمین راهنمای آماری و تشخیصی، اختلالات روانپزشکی آسپرگر را یک اختلال جدا از اوتیسم نمی داند.
- پنجمین ویرایش راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانپزشکی اوتیسم را به صورت یک طیف با سه سطح توصیف می کند.
- سطح ۱ خفیف ترین سطح طیف است.
- افراد مبتلا به اوتیسم در سطح ۱ بدون کمک در تعاملات اجتماعی با مشکلات قابل توجه رو به رو می شوند.
- افراد درخودمانده در سطح 1، از دیدِ دیگران بی‌علاقه به تعامل‌های اجتماعی به‌نظر می‌رسند.
- کودکان درخودمانده در سطح 1، به دلیل مشکل در سازماندهی و برنامه ریزی و همچنین حساسیت به تغییر فعالیت ها، اختلال در مستقل شدن دارند.
- افراد درخود مانده در سطح ۱ در ارتباطات اجتماعی و همچنین فعالیت های خود یاری به کمک نیاز دارند.
- افراد درخود مانده در سطح ۲، حتی در صورت وجود کمک، در ارتباطات کلامی و غیرکلامی اجتماعی مشکلات قابل توجهی خواهند داشت.
- در سطح ۲ برخلاف سطح 1 که کودک اوتیستیک جملات کامل دارد، تنها جملات ساده دیده می شود و ارتباط غیرکلامی عجیب و غریبی مشهود خواهد بود.
- مشکلات سازگاری در سطح ۲ نسبت به سطح ۱ شدیدتر بوده و در تمام موقعیت ها به وضوح دیده می شوند.
- افراد اوتیستیک در سطح ۲ به کمک قابل ملاحظه ای برای حضور در اجتماع و انجام فعالیت های خودیاری نیاز دارند.
میتوان از بازی درمانی برای کودکان مبتلا به اوتیسم بهره برد.
نویسنده: باران مرادی، سارا سالک، الهام جوزی، آتنا سالاری
خرید از سایت: behravanmag.com
نسخه الکترونیکی: jaaardotcom
خرید حضوری: پیشخوان دکه‌ها و کیوسک‌های روزنامه‌فروشی و کتاب‌فروشی‌های نشرِ چشمه
