«طفلی به نام شادی ، دیری است گم شده با چشم های روشن براق با گیسویی بلند، به بالای آرزو
هر کس از او نشانی دارد، ما را کُند خبر این هم نشان ما: یک سو خلیج فارس سوی دگر، خزر»
طبق گزارش جهانی شادی در سال 2018، ایران از بین 156 کشور، صد و ششمین کشور و در سال 2017، در رتبه 108 قرار دارد. طبق این گزارش فنلاند شادترین کشور دنیا و بعد از آن نروژ، دانمارک، ایرلند و سویس بالاترین رتبه را دارند. تمام این کشورها در شش متغیر کلیدی بهزیستی که شامل درآمد، انتظار زندگی سالم، حمایت اجتماعی، آزادی برای انتخاب های زندگی، اعتماد و بخشش (خیرخواهی) می باشد رتبه بالایی کسب کرده اند. (ساش، لیرد و هلویل، 2018).
ایران طبق گزارش سازمان ملل متحد در سال 2016، از میان 157 کشور با امتیاز 8/4 در رتبه 105 قرار دارد که در رده کشورهای پایین تر از میانگین دسته بندی می شود. طبق همین گزارش نمره شادی در ایران بین سال های 2005 تا 2007 و 2013 تا 2015، 507/0 کاهش پیدا کرده است (ساش، بچتی و انت، 2016).
در حال حاضر به نظر می رسد پرداختن به موضوع شادی با وجود مسایل جدی اجتماعی از جمله شیوع بالای مشکلات سلامت روان مانند افسردگی، اضطراب و اعتیاد، آمار بالای طلاق، خودکشی، بحران های اقتصادی، مسائل بین المللی، جنگ منطقه خاورمیانه، سیل مهاجرت، از هم گسیختگی خانواده، بحران هویت و معنا، آمار بالای بیکاری، تورم، اختلاس، مسائل مربوط به خدمات بهداشت و سلامت، وضعیت رسانه ها و آزادی بیان، بحران محیط زیست، تبعیض قومیتی و جنسیتی، وضعیت آموزش و پرورش، سوانح رانندگی و تصادفات و میزان مرگ و میر ناشی از آن ها در وضعیت حال حاضر ایران مساله ای بسیار دشوار باشد.
شادی موضوعی است که در تجربه فردی انسان ها تحقق می یابد اما با مناسبات اجتماعی قدرت و ارزش های فرهنگی و بافت تاریخی جامعه پیوند دارد. بنابراین، برای درک بهتر مفهوم شادی در این مقاله، سعی بر آن است که از دیدگاه بین رشته ای که شامل نظریات روان شناختی-جامعه شناختی است به این مفهوم نگاه شود.
نویسنده: فروغ ادریسی
ادامه مطلب را در بهروان شماره سوم شادی بخوانید.
خرید از سایت: behravanmag.com
نسخه الکترونیکی: jaaardotcom
خرید حضوری: پیشخوان دکه ها و کیوسک های روزنامه فروشی و کتاب فروشی های نشر چشمه
