هنردرمانى مناسب چه اختلالاتى مى باشد؟
هنردرمانی طيف وسيعى از درمان اختلالات را در پى دارد و هنردرمانگر به عنوان روشى مكمل در درمان از آن بهره مى گيرد. هنگامى كه اثر هنرى خلق مى شود، كيفيت و زيبايى آن بر خُلق، عزت نفس و نشاط مراجع كننده تاثير مثبت دارد. با درگير شدن فرد در خلق اثر، علايم فيزيولوژيكى چون، تنفس، فشار خون و ضربان قلب آهسته شده و فرد بر خود تسلط بيشترى پيدا مى كند. همچنين در كودكان هماهنگى بين دست و چشم بيشتر شده و مسيرهاى عصبى در مغز به وجود آمده يا به تعادل مى رسند. (هرچه مسير يا ردهاى عصبى در مغز بيشتر باشد، نشان از تكامل مغز است). در افرادى كه قادر به بيان استرس ها و هيجانات خود نيستند، اين روش مى تواند معبرى امن براى ورود به بيان آن ها به غير از لفظ و كلام است. كودكان در بيان احساسات پيچيده خود دچار مشكل هستند و هنردرمانى راهى براى در دسترس قرار گرفتن افكار و احساسات كودكان مى باشد.
وضعيت هايى كه هنردرمانى در آن موثر مى باشد عبارتند از:
- كشف احساسات مدفون شده در مراجع
- كودكان با ناتوانى هاى يادگيرى
- آسيب هاى مغزى
- افرادى كه در معرض مسائل آسيب زا قرار دارند
- اختلال اوتيسم
- كودكان بیش فعال
- مشكلات روانى
- افراد مبتلا به سرطان
- افراد مبتلا به هيستريك
- افراد مبتلا به پاركينسون
- افراد مبتلا به آلزايمر و….
بنابراين هنردرمانى به عنوان درمان مكمل شامل كودكان، بزرگسالان و كهنسالان می باشد.
هنر درمانگر كيست؟
هنردرمانگر، روانشناسی است كه در زمينه هنر درمانگری دوره هاى لازم را ديده است و صاحب مدرك هنر درمانگری درجه دو (مقدماتى) و يا درجه يك (پيشرفته) مى باشد.
تفاوت هنردرمانى و هنرآموزى در چيست؟
در هنردرمانى هدف خَلق اثر هنرى نيست بلكه برآورده كردن نياز مراجع كننده بابت امرى است كه آن را به مركز هنردرمانى كشانده است.
هنر خلق اثرى پيوسته است كه هدفى والا دارد. هنرمند با توجه به توانايى كه دارد غليان احساسى خود را با توجه به معظلات اجتماعى، فرهنگى و سياسى را در غالب محصولى هنرمندانه بيان مى كند ولى مراجع كننده بر پايه احساسات، تفكر و يا اختلالى كه همراه اوست و نياز به درمان مكملى كه دارد، خواهان هنردرمانى مى باشد. اين امر مى تواند به صورت ارجاع مراجع كننده از سوى روانپزشک يا روانشناس باشد و يا به صورت مراجع خود به خودى فرد به مركز هنر درمانگری انجام پذيرد.
نويسنده: باران مرادى
