بیایید موسیقی را به مدرسه ببریم
بیایید موسیقی را به مدرسه ببریم
امروزه اعتقاد بر این است که مداخله های تربیتی باید بر پایه انعطاف پذیری دستگاه عصبی باشد. هنگام یادگیری، مدارهای عصبی تغییر می کنند و همواره فرصت هایی برای یادگیری وجود دارد. در هر سن و سال امکان سازمان دهی مجدد مدارهای عصبی وجود دارد. موسیقی راه های عصبی را تجهیز کرده و نورون ها دائما در حال تشکیل هستند. آنچه «درهمی عصبی» را از تفکر آشکار متمایز می کند، متغیرهای سرعت، توالی و قدرت ارتباطات است. این متغیرها، برای تشکیل نورون ها الگویی می سازند که می تواند با قطعات خاصی از موسیقی برانگیخته یا تجهیز شوند.
تحقیقات نشان داده است که قشر شنیداری به زیر و بم ها و طنین ها واکنش نشان می دهد. در واقع، نه به زنجیره ای از صداهای خام، بلکه به هر یک از سلول های مغز که می توانند منحنی آهنگین را پردازش کنند. در واقع ممکن است موسیقی برای فعالیت های شناختی اهمیت به سزایی داشته باشد.
موسیقی، ما را به عمیق ترین و بالاترین حالات هیجانی می برد، ما را تشویق می کند چیزی بخریم، در به یاد آوردن خاطرات کمکمان می کند و موجب بیرون آمدنمان از خلق افسردگی می شود؛ وقتی هیچ چیز دیگری کمک کننده نیست. موسیقی، ما را به حرکت وا می دارد اما تأثیر گذاری اش چیزی فراتر از این هاست؛ موسیقی نسبت به زبان، مناطق بیشتری از مغز را درگیر می سازد. شاید بهتر باشد این گونه بنگریم: انسان یک گونه موسیقی است…
ادامه مطلب را در بهروان شماره پنجم مدرسه بخوانید.
خرید از سایت: behravanmag.com
نسخه الکترونیکی: jaaardotcom
خرید حضوری: پیشخوان دکه ها و کیوسک های روزنامه فروشی و کتاب فروشی های نشر چشمه
نویسنده: مهناز استکی
