وارد کلاس می شوم. هیاهو و فریاد کلاس را پر کرده است. وسط کلاس را خالی کرده اند. روی یک میز، دو ردیف سه تایی لیوان پر از آب قرار داده اند و در دو گروه، تلاش دارند توپ پینگ پونگ را با فوت های کم زورشان از روی لیوان های پُر از آب رد کنند. معلم، با یک موسیقی ریتمیک، تلاش بر تهییج دانش آموزان دارد و پا به پایشان بازی را پیش می برد . به وجد می آیم.
همراهشان می شوم و وارد بازی می شوم. خوششان می آید. تشویقم می کنند. فکر می کنم آن ها به احتمال زیاد روزشان را شاد آغاز کرده اند.
سه سال پیش وقتی از مدرسه «والدُرف شوله» در شهر گوتینگن آلمان، بازدید می کردم، به نظرم رسید چقدر دانش آموزان در چنین مدارسی شادند و چقدر موقعیت های متفاوت و زیادی برای شاد بودنشان وجود دارد. برنامه هفتگی بچه ها پُر بود از زنگ هایی که باهم آواز می خواندند، می رقصیدند، نمایش های موزیکال اجرا می کردند و ورزش های جمعی و شاد انجام می دادند و به نظر نمی رسید که دانش آموز در چنین مدرسه ای دلیلی برای شاد بودن نداشته باشند. اگر بخواهیم نگاهی به مدارس در ایران داشته باشیم، احتمالاً به دلایل مختلف اعم از فرهنگ، نگرش مسئولین و مدیران، سخت افزار و نیروی انسانی، بسیاری از شرایط و امکانات مدارس ما شبیه آنچه که در آلمان وجود دارد، نیست. بیش تر مدارس ما امروزه ساختمان های کوچکی هستند که با کاربری مدرسه ساخته نشده اند، بلکه به دلیل نیاز به فضای آموزشی مجبور شده ایم آن ها را به فضایی شبیه به مدرسه تبدیل کنیم. اما حتماً راه هایی برای فراهم کردن فضای شاد و پرنشاط برای دانش آموزان حتی در همین ساختمان های کوچک وجود دارد.
نویسنده: زینب زندیه
ادامه مطلب را در بهروان شماره سوم شادی بخوانید.
خرید از سایت: behravanmag.com
نسخه الکترونیکی: jaaardotcom
خرید حضوری: پیشخوان دکه ها و کیوسک های روزنامه فروشی و کتاب فروشی های نشرچشمه
جهت دریافت مشاوره آنلاین تحصیلی از طریق اپلیکیشن فارگو با روانشناسان ما همراه باشید.
