«بِهرَوان»

بهروان در زمانه‌ای که  خواندن مجله به‌دست فراموشی سپرده شده است، تولد یافت. دوماهنامه‌ای روان‌شناختی با نگاهِ بین‌رشته‌ای که  تلاش برای حرف‌های تازه و نو داشته و دارد. بهروان در هر شماره به‌یک موضوع می‌پردازد و آن را در حوزه‌های مختلف با عینک روان‌شناسانه می‌نِگرد. تلاش دارد گاه با زبانِ روایت از نمونه‌های قبلی روان‌شناسیِ خود فاصله بگیرد و به‌یک مفهوم جدید تلنگر بزند تا به مذاق مخاطب خوش بیاید و شاید به تأمل وا داردش. بهروان در زمینه‌ای که محتوای روان‌شناسی به‌وفور است و پراکنده و سطحی، تلاش دارد مایه‌ی روان‌شناختی‌ و واقع‌بینانه را که مطابق بر آموزه‌های اصیل است، به مخاطب ارائه دهد. بهروان تلاش کرده دستِ نویسندگانش را برای فکرهای نو و حرف‌های تازه باز بگذارد تا خلاقیت بیش از پیش در صفحه‌ها و بخش‌ها و شماره‌ها خود را نشان دهد. بهروان، هنوز چهار دست‌و‌پا راه می‌رود. هنوز قوام نیافته و آروزهای بزرگ‌تر در سر دارد. بهروان از سینما تا سیاست، از ورزش تا ادبیات، از فلسفه تا زیست‌شناسی، از معماری تا علوم‌شناختی و از زبان‌شناسی تا اقتصاد در هر شماره حرف می‌زند. کوشش می‌کند حوزه‌های گفته‌شده را به روان‌شناسی پیوند بزند. یک پیوندِ معنادار، بین‌رشته‌ای و خدا را چه دیده‌ایم شاید فرخنده. تابه‌حال بهروان در شش شماره با موضوعات ذهن، هوش، اوتیسم، شادی، عشق و مدرسه انتشار یافته است. بهروان را شاید بشود در این جمله شعرِ نیما خلاصه کرد:

«آن گُل زودرس چو چشم گشود

به لَبِ رودخانه تنها بود»

عماد رضایی‌نیک

سردبیر دوماهنامه روان‌شناختی بهروان

بهرَوان چیست؟

 

بهرَوان، یک ماه‌نامه‌ی روان‌شناختی است.

بهرَوان، ‌خصیصه‌ی‌ بین‌رشته‌ای دارد.

بهرَوان، به رشته‌های مختلف؛ از جمله: زیست‌شناسی، جامعه‌شناسی، سینما، ورزش، ادبیات، صنعت، سیاست، ریاضی و برخی گرایش‌های روان‌شناسی می‌پردازد.

بهرَوان، در هر شماره سراغ یک مؤلفه می‌رود، به‌طور مثال شماره‌ی صفر: ذهن(که منتشر شده است)

تمامی بخش‌ها، مؤلفه‌ی موردنظر را چاشنی مقاله‌های‌شان قرار می‌دهند.

بهرَوان، قصد دارد خلاقیت و نگاهِ تازه در ادبیات روان‌شناختی را بسط دهد و جَلا بخشد.

مارا در اینستاگرام دنبال کنید

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن