«به به تو» و دیگر هیچ
پاره‌ای از بخش نهم / آدرنالین / در باب روان‌شناسی ورزشی
نویسنده: رضا علیپور مرضیه علیپور
یک شغل ایده آل را تصور کنید. به طرز جالبی خواهید دید که یک شغل ایده آل فقط دو خصوصیت لازم دارد:
1. لذت از انجامِ کار 2. کسبِ موفقیت
ممکن است بخواهید قضیه را کمی بَسط دهید و بگویید شغل می بایست متناسب با علایق فرد باشد تا بتواند از آن لذت کافی ببرد و یا کسب موفقیت لزوماً با لذت بردن از کار همراه نخواهد بود. درست است خیلی از اوقات ما در کارهایی که از آن‌ها لذت می‌بریم موفق نمی‌شویم و یا در کارهایی موفق هستیم که لذتی از آن‌ها نمی‌بریم، خیلی از ما هنرمندان بزرگی را در ذهن می‌آوریم که بعد از سال‌ها کار عاشقانه و لذتمند، بدون کسب موفقیت، مخصوصاً در زمینه مالی، افسرده و ناامید از زمین و زمان گلایه می‌کنند و یا افراد بسیار ثروتمندی را در نظر می‌آوریم که تلاش می‌کنند با ثروتشان به کارهایی بپردازند که برایشان لذت بخش بوده است و در طول کسب ثروت آن‌ها را از دست داده اند. اما همان طور که در ابتدا گفتیم در یک حالت ایده آل، لذت و موفقیت، توامان خواهند بود.
اگر ورزش حرفه ای و قهرمانی را یک شغل درنظر بگیریم، از قاعدۀ فوق مستثنی نخواهد بود، با این تفاوت که ما تقریباٌ می‌دانیم که یک ورزشکار حرفه ای، رشته خود را با علاقه و عشق انتخاب کرده است و از انجام آن لذت می‌برد و هدف اصل او کسبِ موفقیت است. اما در اینجا هم مثل همان هنرمندان مورد اشاره، اگر موفقیت کسب نشود، دلزدگی و افسردگی به سراغ ورزشکار خواهد آمد. می‌دانیم که دلزدگی‌های مورد اشاره، معمولاً از انجام کار حاصل نشده‌اند و عدم موفقیت در دراز مدت و نرسیدن به اهداف مورد اشاره عامل آن بوده‌اند. برای تقویت روحیه و ایجاد انگیزۀ بیشتر و نیز برای لذت بیشتر از تمرینات و یا برای آنکه ورزشکار مجددا به صحنه بازگردد و برای موفقیت تلاش بیشتری انجام دهد، یک عامل اساسی مورد نیاز است؛ شادی…
ادامه مطلب را در بهروان شماره سوم (شادی) بخوانید.
خرید از سایت: behravanmag.com
نسخه الکترونیکی: jaaardotcom
خرید حضوری: پیشخوان دکه‌ها و کیوسک‌های روزنامه‌فروشی و کتاب‌فروشی‌های نشرِ چشمه
